عطر زنانه خوشبو
تاريخچه بوواژه و كلمه Perfume از واژه Fume در معناي دود گرفته شده‌است، به دليل آنكه در روزگار باستان بشر ها براي به وجود آوردن عطر خوش از سوزاندن مواد معطر به كار گيري مي كردند. بو ماده‌اي ميباشد كه براي خوشبو كردن تن و يا اين كه گوشه و كنار حريم از آن به كارگيري مي گردد. بو ها در پيشين از مواد طبيعي و امروزه از مخلوط اسانس‌ها، حلال‌ها، ثبت كننده‌ها و تركيبات معطر ساخته مي شوند. به صورت كلي مواد تشكيل دهنده عطرها، از روش استخراج از منابع طبيعي (حيواني يا اين كه گياهي) و يا اين كه از مواد شيميايي تنظيم ميگردند. با مراجعه به متن ها سابق و مطالعات و حفاري‌هاي باستان‌شناسان معين گرديده كه بو ها در برخي از فرهنگ و تمدن‌هاي اول انساني وجود داشته‌اند و هنر رايحه سازي در حين باستان از مصر و دربين النهرين ابتدا شده‌است.
ديرين ترين عطرها از سوزاندن چوب ها به وجود مي آمدند. بشر هاي ناندرتال افرادي بودند كه براي اولي توشه در مورخ انسان بو خوشي كه از سوزاندن چوب هاي معطر به دست مي آمد را كشف كردند. از ديرباز تا كنون آدم ها به‌دنبال كشف داروهاي گياهي بودند تا بتوانند بر بيماري ها غلبه نمايند، درين در ميان مواد معطري نيز كشف مي شدند كه از آن ها بو و عطر خوش بدست مي آمد. به اين ترتيب رايحه و دارو دارنده خواستگاه مشتركي مي باشند و در پيشين فن عطرسازي و دارو سازي از يكديگر غيروابسته نبوده اند.
اردمي
داراي ارتباط بخوانيد : بو هاي گوناگون در گونه هاي بو
تاريخچه رايحه در عالمبراي اولي توشه در مورخ مصريان از بو تحت عنوان بخشي از مراسم مذهبي خودشان به كار گيري كردند. دست نويس هاي باستاني بر روي سنگ قبر ها در مصر باستان و دربين النهرين نشان ميدهد كه بو درين دو حيطه از فرهنگ و تمدن بشري بيشتراز 5000 سال عمر دارااست. روحانيون مصر باستان را تحت عنوان پدران بو ميشناسند به دليل آنكه آنان با به كار گيري از بو بوي بد قربانيان پيشكش خويش را از ميان مي بردند. از زمان باستاني تا قرنها وسطي عطرها به صورت انحصاري به مراسم هاي مذهبي مانند موميايي كردن مردگان و غبارروبي آرامگاه ها اختصاص داشتند.
مصري ها يقين داشتند كه سوزاندن چاشني جات و مواد خوشبو خدايان را خوشنود خواهد نمود. مصري ها با حريق زدن صمغ، گياه سمار، سرو كوهي و ... همت مي كردند عطر هايي دل نشين ساخت نمايند تا سبب ساز خشنودي پروردگار گرديده و مطمئن باشند كه پروردگار خورشيد را هر روز از ذيل زمين خارج مي‌آورد! امروزه شما ميتوانيد از اتاق رايحه بنا شده در محل عبادت ادفو در مصر ديدن فرماييد جايي كه دستخط هاي باستاني نشان دهنده راهبرد هاي اصلاح كردن گونه هاي عطرها ميباشند. به كار گيري طبقه تسلط مصري، فرعون ها و روحانيون از رايحه به نحوي بوده كه حتي بعداز مردن آن‌ها‌را در اتاق هاي معطر دفن مي كردند. بو عطرهايي كه در بقاع هاي فرعون به كارگيري مي گرديده به حدي كار كشته بوده كه زماني باستان شناسان اين بقعه ها را در سال 1897 گشوده كردند، بوي خوش بو از آنها به مشام مي رسيده ميباشد. مصري ها از گل ياس، صمغ، درخت كندر، سوسن سپيد و عسل در ساختن عطرهايشان بسيار استعمال مي كردند و ديدني اينجاست كه هنوز هم اين موادسازنده از مهم ترين مواد صنعت هاي رايحه سازي ميباشند.
بعداز مدتي به ندرت رايحه و خوشبوكننده ها از انحصار روحانيون مصري بيرون شد و مردم معمولي نيز از اين مواد به كار گيري مي كردند. مصري ها از هند مواد معطر و چاشني هايي مثل زنجبيل، چوب دمپايي و فلفل خريداري مي كردند و به اين ترتيب در موضوع ايجاد مواد معطر پيشرفت كردند. امروزه نيز مصري ها در ايجاد عصاره هاي روغني صنعت بو كه بخش مهمي از مواد نخستين ايجاد رايحه در عالم را تشكيل ميدهد، مقام ويژه اي دارا هستند.
تاريخچه بو در يونان و روماين يوناني ها بودند كه او‌لين عطرهاي مايع را براي استعمال بر روي تن را صحيح كردند. ولي اين بو ها با عطرهاي مدرن بسيار تفاوت داشتند. در واقع اين رايحه هاي مايع، پودرهاي خوشبويي بودند كه با روغن مخلوط گرديده و در آن از الكل به كارگيري نمي‌شد. آنها با له كردن گياهان معطر، صمغ ها و ديگر گياهان، و با تركيب كردن آنان با گونه هاي روغن ها، روشي نو اي براي اصلاح كردن بو ها پيدا كردند تا بتوانند به طور روزمره از آنها به كار گيري نمايند. براي يونانيان عنصرها عطرها همانند طلا جواهرات بود تا جايي كه در طول تسخير شرق به وسيله اسكندر اين عنصرها احتكار مي شدند. يوناني عشق بسيار متعددي به رايحه داشتند و مخارج بسيار متعددي را صرف واردات مواد معطر مي كردند. اين عشق تعجب آور تا جايي پيش رفت كه سولون، فرمانروا قرن ششم درين مملكت به كارگيري از بو را ممنوع كرد تا در مخارج روان مرزوبوم صرفه جويي شود. اما اين ممنوعيت دوام چنداني نداشت. در امپراطوري روم كه آكنده‌از زرق و برق بود و معاش تجملاتي از اهميت بخش اعظمي دارا بود آبشارهايي از گلاب و رايحه هاي هاي بسيار خوش عطر وجود داشت تا گوشه و كنار را براي حضار عطرآگين نمايند. همينطور در حافظه موقت باستان تعداد متعددي عطرفروشي وجود داشت. در افسانه ها آمده كه كلوپاترا ملكه روم، بادبان هاي كشتي خويش را غرق در بو كرده تا برند آنتوني بوي اورا گذشته از اينكه خودش را ببيند بشنود و از وارد شدن وي آگاه شود.
طبق شواهد و متن‌ها تاريخي او‌لين شيمي‌دان جهان زني بنام تاپوتي بوده كه طبق لوحه هاي باستاني خط ميخي در هزاره دوم پيشين از تولد ميان النهرين مستقر بوده ميباشد. وي او‌لين عطرساز تثبيت گرديده مورخ ميباشد كه با ادغام و تقطير گلها، روغن ها و بقيه مواد معطر چيزي مشابه به عطرهاي مدرن ساخت كرده است.
باستان شناسان ديرين‌ترين كارخانه ايجاد رايحه عالم را در سال ۲۰۰۵ ميلادي در قبرس كشف كردند. اين كارخانه بيش تر از 4 هزار سال عمر داراست. در‌اين سوله دستگاه هاي تقطير، قيف، ظروف پياله اي براي ادغام كردن رايحه و بطري هاي بو كشف شويد.
تاريخچه رايحه در كشور‌ايرانساخت و فعاليت با رايحه يك فن كهن و بهتر بگوييم باستاني ميباشد كه نياز مسلما لطيف هنري، مهارت و علم خاصي دارااست. مصري ها، يوناني ها و رومي ها تمامي با طرز هاي ساخت بو آشنا بودند ولي در هر حالا تقطير سيستماتيك عطرها در قرن ها وسطي توسط محققان اهل ايران رخ گرفت. در كشور ايران در آخرها هزاره چهارم پيش از به دنيا آمدن در محوطه باستاني سيلك تُنگ‌هاي كوچك از فرآورده مرمر كشف گرديده كه منحصربه‌فرد مراقبت بو بودند. ابن سينا پزشك معالج و دانشمند پهناور اهل ايران مبتكر شيوه تقطير بود، او طريق عصاره گيري از گل ها با به كارگيري از تقطير را كه امروزه به صورت معمول در عالم آيتم به كارگيري ميباشد را براي اولي توشه آيتم به كار گيري قرار بخشيد. او‌لين تجربه عطرسازي ابن سينا به كار گيري از گل رز بوده ميباشد. نحوه هاي تقطير در كشورهاي شرقي به صورت قابل توجهي صنعت عطرسازي و الخصوص دانش شيمي در عالم غرب را ذيل تأثير قرار داده ميباشد. زكرياي رازي دانشمند وسيع اهل ايران نيز با كشف الكل، نقش بسيار مهمي در گسترش صنعت رايحه بر عهده داشته ميباشد.
نزديك به ۲۵۰۰ سال پيش ايرانيان باستان از بو و مواد خوشبو كننده به طور زينتي و تجملاتي به كار گيري مي كردند. اهل ايران ها روزمره بدنشان را با مواد معطر را شستشو مي دادند و همينطور در آبميوه هاي خويش از عنصرها خوشبو استعمال مي كردند. كشورمان كشور ايران از زمانه باستان يكي‌از مهم‌ترين مركزها ايجاد روغن ها و عصاره هاي معطر گياهي بوده ميباشد. عطرسازان اهل ايران با خيساندن گلها و گياهان معطر در روغنهاي اشباع گرديده و ادغام آنها با يكديگر، عطريات مختلفي صحيح مي كردند كه در سراسر عالم گزينه به كارگيري قرار مي گرفت.
در حين هخامنشيان پادشاهان هخامنشي، ملكه‌هايشان و بقيه درباريان از رايحه ها و روغن هاي معطر براي خوشبو و درخشان كردن گيسو راز به كار گيري مي‌كردند. مورخين از رايحه فوق‌العاده گرانبهايي به اسم لبي زوس (Labyzos) خاطر مي كند كه براي پيرايش موهاي خشايارشاه گزينه به كارگيري قرار مي گرفته ميباشد. همينطور در ماجرا سرگذشت استر (Esther) يكي‌از همسران خشايارشاه آمده ميباشد كه وي به بازه زماني ۶ ماه با روغن مرمكي و ۶ ماه با مواد خوشبوكننده ديگر روغن مالي ميشد تا براي مسابقه انتخابي ملكه فراهم شود. در يكي نقوش باستاني كشف گرديده از تخت جمشيد، تصويري از فرمان روا هخامنشي موجود هست كه در پشت رمز او دو خدمتكار ايستاده‌اند و يك كدام از آنان حوله و عطردان و ديگري عوددان و عودسوز در چنگ دارااست.
در فهرستي كه به دست اسكندرمقدوني، از بخشي از اموال داريوش سوم تنظيم گرديده به 14 عطرساز اشاره گرديده و كلاً 40 نفر عطرساز همواره يار و همدم فرمانروا بودند تا سلطان مدام به عطريات ما يحتاج خويش دسترسي داشته باشد. ابويوسف كندي شيمي دان عرب درقرن نهم ميلادي كتابي در رابطه عطرها به اسم شيمي رايحه و تقطير نوشته ميباشد. بيش تر از يك صد راهبرد تنظيم اشكال روغن هاي معطر و همينطور بيش تر از صد شيوه و فرمان براي رايحه سازي و ايجاد امكانات رايحه سازي درين كتاب موجود است.
تاريخچه رايحه در فرانسهدر زمان رنسانس شهر هاي ونيز و فلورانس در مملكت ايتاليا مركز ها توليد رايحه بودند. كاترين دمديسي بعد از وصلت با هنري دوم، پاد شاه فرانسه، عطرسازش را با خويش از ايتاليا با به دربار فرانسه موفقيت. كارخانه اين عطرساز ايتاليايي به وسيله يك راهروي نهفته به سوئيت ملكه متصل مي شد از همين رو احتمال ربوده شدن فرمول عطرهاي وي وجود نداشت. در طول هنري دوم بود كه فرانسه به امپراتوري وسيع عطرسازي تبديل شد. درباريان فرانسه كه در آن دوره چندان به شست و رفت و ظواهر خويش اهميت نمي دادند به مرور عصر به مصرف كنندگان اثبات بو مبدل شدند.
در سال 1656 ميلادي براي او‌لين توشه دستكش هاي معطر در فرانسه به بازار آمدند و همينطور صنف مشترك ساخت كنندگان بو و دستكش تاسيس شد و به كارگيري از بو در فرانسه رو به پرورش رفت. بو در حين مورخ به معناي توان و گنج بوده ميباشد. در فرانسه قرن هفدهم و در دربار لويي چهاردهم، اين پاد شاه هر روز خواهان بو جديدي براي به كارگيري بود و يا اين كه لوئي پانزدهم آنقدر به بو عشق و علاقه داشت كه دربارش، دربار عطرآگين اسم گرفته بود. در فرانسه آن ايام علاوه بر به كارگيري مردم از رايحه ها براي معطر ساختن پوست و خرقه، اضافه كردن بو به اثاثيه خانگي هم رونق پيدا كرد.
ولي در آخرها قرن هجدهم ميلادي دنياي بو و صنعت عطرسازي با ابداع ادكلن، دستخوش انقلابي بسيار عظيم شد. ادكلن ها در بالا اضافه تركيبي از ليمو، نارنج و گياه رزماري بودند. در آن دوره ادكلن ها موردها به كار گيري بسيار مختلفي داشتند از گزاره، خوشبو كردن آب خزينه، خوشبو كردن دهن و خوشبو كردن آب ميوه ها. مدتي آن‌گاه ايجاد بطري ها نيز براي ادكلن ها رايج و داراي اهميت شد. بطري هاي شيشه اي كه دربردارنده مايع معطر بودند با استقبال بسيار گسترده مردم مواجه شدند.
صنعت رايحه سازي در زمان انقلاب كبير فرانسه رويش رو به بالا خويش را از كف داد، اما در آن دوره عطري به اسم گيوتين به بازار معرفي شد كه در ميان انقلابيون و مردم معمولي بسيار پربازديد گرديده بود و جمع متعددي از آن به كارگيري مي كردند.
در عصر ناپلئون بناپارت، صنعت عطرسازي در فرانسه سير رو به بالا به خويش گرفت و بسيار شكوفا شد. شهر گراسه در فرانسه مطرح ترين شهر توليدكننده بو بود كه اسانس‌هاي مختلفي ساخت مي‌كرد. اين شهر نسبتاً از سال ۱۷۲۴ ميلادي تاكنون در اين مورد فعاليت دارد. اين طور كه در مورخ معين گرديده شخصي آلماني به اسم جان رادولف مبنا گذار شيمي اسانس‌ها بوده ميباشد و درپي آنتوان لاووازيه فرانسوي منجر بسط مبنا‌هاي نخستين دانش شيمي اسانس‌ها شويد او بومي شهر گراسه بود و نقش بزرگي در سردمداري اين شهر در صنعت اسانس داشت و سبب بي حريف شدن اين شهر در مسئله ايجاد اسانس گرديده بود. روشي كه براي ايجاد اسانس در شهر ذكر شده ترويج داشت، شيوه جذب با به كار گيري از روغن هاي جاذب بود كه بدين وسيله توانستند از گل هايي مانند ياسمن، اسانس به دست آورند. حريف شهر گراس در آن دوره شهر كلن آلمان بود كه خصوصا به واسطه مال معروف خويش يعني ادوكلن آوازه داشت.
امروزه كشورهاي ايتاليا و فرانسه دو مملكت پهناور آفريننده بو و ادكلن در دنيا به اكانت مي‌آيند. برندهاي معتبري زيرا لانكوم، كريد، لاليك، گوچي، ديور، شنل، بولگاري، جورجيو آرماني، دولچه گابانا، گوچي، ورساچه و… از برگزيدگان و مشهورترين برندهاي عطرسازي درين دو مرزو بوم محسوب مي‌شوند.
داراي ربط بخوانيد : نكات به كار گيري و مراقبت از رايحه
صنعت بو سازيدر حالي كه بوهايي كه امروزه ما دوست داريم به مقدار مقداري عوض شده اند ولي طرز هاي جستن موادسازنده اين بو ها تغييرات بسيار متعددي داشته اند. به عنوان مثال عنبر سائل كه به خيال و خاطر بوي شيرين و جديد و دريايي اش پر اسم و رسم ميباشد در غده هاي وال ها پيدا ميشد يا اين كه عنصري در آهو هاي كوهي موجود هست كه به خيال و خاطر بوي خوب اين مدل از آهو ها را به جهت شكار فراوان با خطر نيستي نسل مواجه كرده بود. ولي امروزه شركتهاي عطرسازي از تركيب عنصرها تصنعي براي تقليد كردن بوي اين عنصرها استعمال مينمايند. اين علم و همينطور اصلاح كردن رايحه ها بوسيله موسسات و برندها در آخرها قرن 19 تبديل به ساخت صنعتي رايحه به صورت مدرن شد. در واقع صنعت عطرسازي امروزي از آخرها قرن نوزدهم ميلادي كه ساخت مواد شيميايي و تصنعي و مصنوعي معطري همچون وانيلين و كومارين ممكن شد، آغاز شده‌ميباشد. در وسط قرن بيستم موسسات مختلفي تاسيس شدند و بو هاي فراواني با گونه هاي عطر هاي متعدد هر ساله روانه بازار مي شدند كه‌اين فرايند تاكنون همچنان ادامه داراست.
- چهارشنبه ۰۶ فروردین ۹۹ | ۰۸:۵۰
- ۶۲ بازديد
- ۰ نظر